1. Срцето има сопствен нервен систем
Научно:
Срцето содржи околу 40.000 неврони — „кардијален мозок“.
Оваа неуронска мрежа има способност да обработува информации независно од мозокот, да памети и да донесува влијание врз нервниот систем и хормоналната регулација.
Но најважното:
Срцето испраќа повеќе информации кон мозокот отколку мозокот кон срцето.
Не обратно.
Тоа значи:
Мозокот реагира на емоциите на срцето, а не срцето на мислите на мозокот.
2. Потсвеста зборува на „јазикот на срцето“
Потсвеста не комуницира со логика или зборови.
Таа комуницира преку:
телесни сензации
емоции
ритам
повторени обрасци
Срцето е главната врата кон потсвеста.
Кога срцето е во „когерентност“ (смирен, стабилен ритам), потсвеста се отвора, станува пластична, прима нови информации, дозволува трансформација.
Кога срцето е во хаотичен ритам (стрес, вина, страв):
потсвеста се затвора и само ги потврдува старите програми.
3. Зошто срцето е клуч за трансформација
Мозокот може да „разбира“ нешто.
Но ако срцето не „прифати“, ништо не се менува.
Пример:
Знаеш дека „не треба да се грижиш“.
Но ти се грижиш.
Тоа не е проблем на логика — тоа е емоционален отпечаток во потсвеста.
Кога ќе се постигне синхронизација меѓу срцето и дишењето, потсвеста се „препрограмира“:
нови реакции
нови доживувања
нова перцепција
Тоа е причина зошто:
молитвата
мантрата
медитацијата на срце
благодарноста
имаат реални физиолошки ефекти.
4. Што го поврзува срцето со потсвеста?
Ритам.
Секој емоционален доживувај има ритмички потпис во:
срцевиот ритам
дишењето
електромагнетното поле на срцето
Срцето создава електромагнетно поле 60 пати посилно од мозокот.
Тоа поле комуницира со:
сопствените клетки
нервниот систем
туѓите емоции
просторот околу нас
Затоа велиме:
Се чувствува „со срцето“.
Во кратко:
Потсвеста е архива на емоционални и телесни програми.
Срцето е интерфејсот преку кој можеме да ги промениме тие програми.
Секоја вистинска трансформација започнува во срцевиот ритам, не во мислата.